Bazen 5 yaşındaki bir çocuğun elinden balonlarını alır, bazen 85 yaşında bir ihtiyarın kalbinden korkularını...
Herkese adil zamanlar,adil acılar sunmasada yaşam kopmak zor gelir insana.Bırakıp gitmek istemez insan...Bazen bu gidiş umulmadık bi zamanda gelir,bazense uzun bekleyişlerin sonunda.
Yeryüzünü toprağın üstünde sevenler, altını hiç düşünmezler ama toprak boşu boşuna bu kadar cömert değildir onlara.Canıyla besler seni, kanıyla...Peki ya sonra? Ayaklarından tutup içine almaz belki seni , ama sen onu çiğneyip salınırken bile o senın ona döneceğinin farkında.O yüzden aldırmaz senın küçük dağları ben yarattım edana...
Ölümmm...Siyahla beyazın arasındaki gri belkide...Sana sunulan beyaz yaşamı siyah olarak mı teslim ediceksin. beyaz olarakmı kalıcaksın...Hayatımı değiştiriceksin, yoksa sıradanlaşıp sürüyemi katılacaksın.Zaman sana ayna tutucak, kendine bakıp,kendine dönüp sorularını cevaplandırıcaksın.Dünyanın eteklerine ne kadar sıkı sarılırsan sarıl unutma, seni de silkeleyip atıcak sonunda!
