KaLBiMMM

Şimdi aklımda tek bir soru...Yerimi kimler aldı, bir zaman benim için yanan kalbi şimdi kimlerin telaşı sardı.

Halbuki neler beklemiştim, neler dilemiştim.Sen neler sundun bana.Elele gezeceğimiz sokaklar vardı, düşleyeceklerimiz.Umutlar salacaktın kalbime korkular değil.Gökkuşağının renklerini sunacaktık birbirimize, hayatımın renklerinin alıp gitmen reva değil.Olmadı !

Bu sevda bizim harcımız değil.Sen yolunu seçtin, bense yalnız senı unutmayı diledim.Şimdi unuttum düşlediklerimizi, aldandığım yalanları.Şimdi unuttum kırıklarımı ve sana dair hiçbirşeyi özlemedim.Savaştan malup çıkmış bir savaşçı gibi yüreğim, pes etti.Bir hataydın! Bu yürek kapılmak için başka bir yüreğin peşinde olan yüreği seçti.Döndü öz vatanına, bedenine! Yaptığı hataları biliyor.Kendine yaptıklarının farkında. Karar verdi Konustu aklıyla.

Bir daha kim olursa olsun ne olursa olsun terk edip gitmicek bedenini, isyan bayraklarını çekmicek aklına. Çünkü anladı kalbim.Kim olursa olsun nasıl olursa olsun.İnsan yalnızlıktan kurtulamıyor.Herkes gidiyor, ummadıkların bile...Ama akıl şefkatli bir anne gibi...Örtüyor affediyor yüreği! Sarıyor kırılan kanatlarını, hazırlıyor gökyüzüne...