18 Mayıs 2009 Pazartesi

Babama...

Bana sonsuz kanatlar sunarken sen, hep uçabileceğimi, istersem yapabileceğimi söylemiştin.Ve her defasında hayata gülümsememi...Çardağın altında uzanınca dizlerine, gökyüzü bana ait sanırdım. Bütün bunların sahibi benim! Gücüm herşeye yeter. Yüzümdeki gülümsemeyi almaya yetecek bir gücü henüz keşfetmemiştim.Meğer sen bana güldüğün için ben bunca zaman hayata gülebilmişim.Yüzün yoksa karşımda, benim aynada bir aksim yokmuş baba...Şimdi kanatlarım kırık ve biliyorum ki yeniden uçacağım ben, sen gözlerini açtığında.. Ama acele et olur mu? Uçmayı öğretmiştin sen bana, yerde ayaklarımın üstünde fazla duramayacağım ben.. Şimdi arada bir duvar, ardında sen, önünde ben...Kimse bilemez içerdekinin kıymetini, gülüşünün kimleri iyileştirip kimleri ısıttığını, elindeki huzurun kokusunu mesela kim bilebilir ki ? O koca yüreğin bizi üzmeyecek ben biliyorum. Kaldığımız yerden devam edeceğiz.Bir solukluk aranın ardından...Bu kez ben tutacağım elinden...Rollerimiz değişti!

13 Mayıs 2009 Çarşamba

Saçma...

Hayat, genzimde yarım kalmış bir cümle...Herkes aşk acısı sanıyor paylaşmak istemediklerimi, kim bilebilirki benim paylaşmadıklarım yaşam sancısı! Tek bir bedende iki ruh sürekli savaş halinde biri mutluluğun kıyılarında yüzüyor, birine mutsuzluk prangalar sunmuş...Hiç bir zaman tam olamıyor! Ne diğerini bırakabiliyor, ne de yoluna devam edebiliyor.Önümde yollar, yanımdaki koltuk yine boş! Tek başına iki ruhla, başedilmiyor.Hayat sunuyor, ruhlar beğenmiyor! Çabamı...Herşey için çok daha fazlası gerekiyor.Cam kenarındayım yine , aralanmış cam, rüzgar gözlerimde...Sevdiğim bir şarkı fonda...Mutluyum daha ne olabilirki, bir kuş geçiyor gökyüzünden, ruhumun biride onunla beraber gitti!
Bir elim bile bırakmış ötekini, sürekli yanımda kim olabilirki! Hayat ayırıyor, doğarken anneden, yaşarken ölümden, ağlarken gözyaşından, tek başına olmayı öğrenmelisin diyor belkide...Ve ne hikmetse gene tek başına olmak en çok zorumuza gidiyor! İnsan kendine sırt dönmüş, asla yüzleşemiyor! Aynanın karşısına geçtinmi hep daha güzel olma çabası daha mutlu olamayacağını yada olmak için çaba gerektiğini bildiğin içinmi...Uyku yerleşmiş gözbebeklerime gene kendi kurduğum düşlerle kendimi kandırıcam, sabah uyandığıma pişman olucam evet...Uyanmak işime gelmeyecek, uyumak ne güzel değilmi? Susmam lazım kelimelerimi belkide, içimde geçmeli bu konuşmalar kağıt kalem bile şahitlik etmemeli...Bana kalmalı bunlar, Yalnız bana ait olanları herkese ait kelimeler ne kadar anlatabilirki!

10 Mayıs 2009 Pazar

YENİLGİ


Sen hiç kendine sözler verip koyuldun mu yola...Başaramayıp da büküp boynunu döndünmü aslına...Senin hiç bakamadığın oldumu aynaya...Kendi yazdığın masalda soyunupta kahramanlığa, avuçlarında koca bir boşlukla döndünmü ardına!

Hayata baş kaldırıp, yüreği ayaklandırdıktan sonra pes ettinmi hiç mesela! Güçsüzlüğünden utandın mı, ağlamaktan yada...

Ona tam herşeyi söyleyecekken, anlatacakken, gururuna esir olup, gönlünü uğrattınmı hayal kırıklığına! Yaşamın kıyısından tam ortasına atlayıp bir deli cesaretiyle, kolun kanadın kırık vurdunmu tekrar kıyıya!

Sen hiç ruhunu yataklara düşürüp bekledin mi baş ucunda, Tüm bu olanların sorumlusu benim dedin mi ona bin pişmanlıkla... Dilinde kelime yok anlamlarının sözcüklerde karşılığı yok, anlamsız kaldınmı hayatta...

5 Mayıs 2009 Salı

DeNiZ :(


Denizin renginemi kokusuna mı kapıldık bilinmez, bilinmez ama kapıldığımız kesin...O koca yüreğinde yer açar bizede deyip, koynuna salındığımız kesin! Arsız dalgalarıyla yorarken ruhumuzu, yanımdaydın ya sen,güveniyordum,emindim aynı anda kıyıya vurucaktık senınle ben...Sonra sen kulaç atmaktan bezince, denizin her damlasının aynı olduğunu sezince vazgeçtin! Kolun kalkmaz oldu,dilin konuşmaz,ha gayret demez oldun mesela...Dalgalarla boğuşmaz yada...Vazgeçtin! Deniz kendinden emin, ukala...Taşımadı seni, koca yüreğinde yer açmadı sana! Dalgaları aldı senı yanımdan, zamanından erken vurdun kıyılara!Şimdi kıyının birinde, kumun üstünde yatıyorsun boylu boyunca...Ben yorulmadım ama, vazgeçmedim....Her damlası aynı olsada yüzücem, ruhumda yorgunluk damlalardan kalma! Biliyorum sonunda bende vurucam bir kıyıya! Ama kıyılar görücem, dalgalar...Gözlerimde , yüreğimde sonsuz bir mavi olucak benim...Vurduğum kıyıyı maviye boyuyacağım!