Yağmur bulutu...

Gözlerimin karanlığını iki damla gözyaşıyla akıtarak gündüzü oturturum sandım belki gözbebeklerime...Hani yağmurun ardından açarmış ya hep güneş! Ben hep böyle avuttum kendimi...Geceler geceleri kovaladı, sağnak yağışlarım hiç dinmedi sevgili.Git istedim gözlerimden,git.Ardındaki aydınlığı istedim belkide...Oysaki bir bulutmuş gözlerim sevgili...Siyah bir yağmur bulutu! Ağladım, ağladıkça gözlerim tükendi.Şimdi sensizlikte hayatın bana sunduğu tek renk zifiri!!!

("),(...),(.)

Ben seni hep (") tırnak içinde yazarken sevgili, sen beni hep başkalarına iliştirdin!İşte bundandır sana kırgınlığım.Senin kurduğun cümlelerin hiçbirinin öznesi olamadığımdandır belki. Gidiyorum sevgili üç noktalar sunarak.Sen hep bıraktıklarımızın devamı var sanıcaksın belkide, oysa yarım bırakıp gidiyorum ben. Uzun bir çabanın ardından sana sunacağım tek şey noktadır belki.

Aptalın Masal'ı...

Çok güvenipte yol arkadaşına dökmediysen yollara ne ekmek ne de taş!!! Aklının en ücra köşesinden bile geçmediyse geriye dönme fikri, gözün kapalı düştüysen onunla yollara ve yolların sonu çıkmaz sokaksa...Bulamadıysan onu ne sağında ne solunda kimseye kızma!!! Bilki Çikolatadan evler beklemiyor senı ormanın karanlıklarında, cadı yada büyücüde arama hiç boşuna!!! Kör bir çift göz ara bedeninde cadı diye, bedene yapılan büyünün hesabını dön sor yüreğine!!!Nedenlerin dönsün aklının koridorlarında, o dönmese bile sana!Sen asla yapayalnız bırakma kendini karanlık bir ormanda.Tamam yollara taş dökmedin, umut ektin belki ama hiç bir iz kalmadı geride!!!Bir kutup yıldızı bul kendine yada karınca yuvalarını izle...Çık karanlıktan kurtar kendini.Sonra bir dere kenarında çıkar kalbini, koy bir taşın üstüne...Yüzleş belkide!!!Söyle ona sana masallar anlatmayı bıraksın, senı avutmayı...Bugün ormanda kaybetti belki seni...Yarın belkide ruhunda!!!

kukla...

özgür kuklalar...Hareketsizlik pahasına iplerini kopardılar! Yaşammı karşıladı onları peki? Yoksa ölümümü kucakladılar!!!