Gözlerimin karanlığını iki damla gözyaşıyla akıtarak gündüzü oturturum sandım belki gözbebeklerime...Hani yağmurun ardından açarmış ya hep güneş! Ben hep böyle avuttum kendimi...Geceler geceleri kovaladı, sağnak yağışlarım hiç dinmedi sevgili.Git istedim gözlerimden,git.Ardındaki aydınlığı istedim belkide...Oysaki bir bulutmuş gözlerim sevgili...Siyah bir yağmur bulutu! Ağladım, ağladıkça gözlerim tükendi.Şimdi sensizlikte hayatın bana sunduğu tek renk zifiri!!!
3 yorum:
yorumumun önemi var mı bilmem ama...
çok mükemmel gerçekten tekrar tekrar okuyasım geldi :)
her düşünce çok değerli...tşk ederim kıymetli yorumlarınız için :)
ne demek her zaman.. :)
Yorum Gönder