MeLeK

Her insan aslında bir melektir! Ta ki bir insan tarafından öldürülene kadar.Ne zaman ki öldüğü yerden dirilir, o zaman melekliğini kaybetmiştir.

Yarımm

Bir kız uzanmış boylu boyunca uyumakta...Yıllardır açmıyor gözlerini, prensim gelsin öpsün beni uyanayım tasasında! Farkında değil hayat geçip gidiyor, madem kaçırmayı göze alabiliyorsun hayatı kalkta bir el salla!

Bir çocuk dönmüş yüzünü duvara sayıyor şuursuzca! Ardını dönerse çocukluğunu kaybedeceği telaşında! Haberi yok, arkadaşları büyüdü, geçti gitti! Onu unuttular çocukluğunda!

!!!ŞİZOFREN!!!

Sonunda hastalıklı bir sevgi büyüttüm içimde sana karşı...Bırak senın kabullenmeni, ben bile kabullenemedimki bu sevgiyi! Anlık bir duyguya, bir ömrü esir etmek hangi akla, hangi vicdana sığar? Bunları bana sorma sevgili...

Köklerini söküp atmalıyım belkide topraklarımdan, sana dair ne varsa yakmalıyım! Kimbilir belkide gönlümü nadas'a bırakmalıyım! Seni bir rüya, kendimi de bir uykusuz saymalıyım, Başımı yastığa koyduğumda senınle karşılaşmaktan değil, uyandığımda rüya 'yı gerçek, gerçeği kabus sanmaktan korkmalıyım!

Belki de kendimi sen sanmaktan, senı kendim sanmaktan kurtulmalıyım! Aynada senı görmekten vazgeçer belki aklım, gönlüm de ikna olur belki zamanla...Kimbilir sen tomurcuklarıma düşen bir kırağısın belkide, evet canımı acıtıyorsun, beni yavaş yavaş öldürüyorsun! Ama halen umutluyum, belki senden sonra daha güçlü dallar yetişicek gövdemde, her güneşe aldanıp ziyan etmicek tomurcuklarımı! Kimbilir belkide sen yoksun, Ben var sanmışım!

ELMA MASALI...

iki yarım elma, karşılaşmışlar yolda...Biri yeşil biri kırmızı ama...Yeşil elma "biz senınle aynıyız." demiş kırmızıya...Kırmızı "ama nasıl olur ben kırmızıyım, sen yeşilsin,elma"...Yeşil "elmayız ama sonuçta...Biz bir bütünüz aslında." Kırmızı" tamam demiş haklısın belkide...Biz bir bütünüz seninle" Karar vermişler yolu beraber tamamlamaya, bütünler ya nasılsa...Ama yeşil elma bir kurt almış yolda aralarına, farketmemiş kırmızı, kurtu...Güvenip yeşil elmaya devam etmiş yoluna.Kurt yeşile olan sadakatinden yavaş yavaş içten içe oymuş kırmızıyı çürütmüş içini hiç farkettirmeden kırmızıya...Yolun yarısında kırmızı düşmüş kalmış yeşil elma sapasağlam ayakta, kırmızıya bakmakta...Kurtu farketmiş kırmızı...Ama ben güvenmiştim sana! Sen bir kurdu soktun aramıza, içten içe yedi beni yavaş yavaş, çürüdüm bak, sana olan güvenim felaketim oldu sonunda...Yeşil elma susmuş, ikimizde yarımdık sonunda, olmadı bütün olmayı başaramadık belkide tüm suç kurtta...Kırmızı " kurtta suç yok demiş yeşil elmaya, suç kurtun aramıza girmesine olanak sağlayanda" Yeşil elma yoluna devam etmiş,halen bütün olmak için yarımını aramakta...Kırmızıyı ise kurtun onda bıraktığı yaralar yüzünden hiç bir elma tamamlayamamakta..."

Garipseme...

Sesim silinmiş kulaklarından, artık sesim yok! Gülüşüm gitmiş gözlerinden, artık gamzelerim yok! Başka tenler başka kokular bulmuşsun kendine...Artık kokum yok! Yüzüm, hüznüm...Onlar da yoktur değilmi...Sen yeni sulietler yeni yüzler buldun kendine, benimkileri neden sildin peki? Silindim sevgili hayattan aynalardan silindim!


Yüklemleri ve nesneleri tarafından terkedilmiş bir özneyim şimdi...Yeni yüklemler yeni anlamlar bulmalıyım kendime!Bir an önce kurtulmalıyım belkide bu 3.tekil hallerimden ve yeniden " Ben " olmalıyım sevgili...Ruh'u bedene küstürmeden.

Bu sabah ben...Güneşe baktım sevgili, gözlerimdeki nemi kurutsun diye güneşe baktım! Artık sağanak yağışlarım bitti!

SENDEN , BENDEN VE BELKİDE BİZDEN...

Hayatın bana sunduğu en güzel fotograf karesisin belkide...Dile gelmeyenlere fotograflar tercümanlık etmekte! Zaman sabitlensin istiyorum gözlerinde...Ama gözlerin karanlık sokaklar sunuyor önüme! Ben o karanlıklarda tek başıma yürümek istemiyorum! Yanımda ol, yarımda ol...Tıkanıp kalmasın sözcükler genzimde! Dile gelsin "aşk"...Yola gelsin belkide...

Hayat başkalarını sunmasın bize...Yüreklerimiz tüketsin içindekileri! Kelimelerimiz ihanet etmesin yüreklerimize! Kokun kokuma karışsın, fotograflar yaşananlara şahitlik etsin artık, gizlenenlere değilde...

Hayatın bana sunduğu en güzel fotograf karesisin işte...Sana bakmak, sana doymak, senınle yollara koyulmak istiyorum! Yüreğin ses versin yüreğimdekilere! Sesimiz olsun, kelimelerimize ses olsun! "Sen"i kaldır aradan, bende "Ben"i...Biz olalım artık! "Onlar"ı hiç düşünmeden!

Ben seni çok seviyorum ama gitmem gerekiyor diyorsun! Sende kalamam...Sahte gözyaşlarını çıkarıp sakladığın yerden beni onlarla vuruyorsun! Terkeden sensin teselli bekleyende, bu hakkımı bile elimden alıyorsun! Üzülme diyorum sana vardır bir hayır! Hem sen eminim ki elinden geleni yapmışındır!

Ben böyle olsun istemedimler sıralıyorsun ardarda, kendini haklı görmek istiyorsun, öyle derken bile sesin benden yana! YALAN SÖYLÜYOR! diyor içimdeki ses inatla...Vazgeçiyorsan eğer vardır bir sebebi...Ama her yürek cesaret edemez söylemeye yüreksizliği!

Olsun diyorum, hakkında hayırlısı...Sen kal burda, yollar benim yaramın ilacı! Sonra o yolda tamda seni aklamışken aklımda, cebinden düşmüş mektupları görüyorum, başkasına yazılmış! Dilinden sevda sözcüklerini duyuyorum, başkası için ses verilmiş! En kötüsü ne biliyormusun! Ona giderken benim sevdiğim şarkı dinlenmiş!

Şimdi sen benim sevdiğim şarkıları onamı söylüyorsun! Söylesene sen bir damla gözyaşına bile değmiyormusun!

Yola giderken insan özler ya geride bıraktığını, bil artık yol nereye giderse gitsin içimde ne özlem var sana dair, ne sevgi...Yoksun gözümde!Düştün Bitti!

Üç kişilik bir aşk'sa bu yaşanan sevgili...Ben ancak 3.tekil olabiliyorum değilmi!!!

Aynı doğrunun üstünde, aynı yöne gitmemiz neye yararki...

Farklı zamanlarda çıkmışsak yola ve aynı hızda akıyorsa hayat biz hiç kavuşamayız ki sevgili...

HaYaT

Kurdum kurcaladım, düşündüm düşledim...Yüreğime umut tohumlarıyla, sonsuz hayaller ektim sonunda!

Evet evet dedim böyle olmalı, olacakta...Olması için elimden ne geliyosa yapıcam,yeterince çabalarsam eğer neden olmasın ki!

İnandım seslendirdiklerime, umutları yeşerttim yüreğimde!

Sonra bir bir tökezlemeye başladım düşlerimde...Önce sende yanıldım, beni yanılttın! Sonra hayatın farkına vardım. Onu hiç hesaba katmamıştım ki ben...İplerimi eline verdimi unutmuştum, kuklalığımı...Gizlendiği yerden çıktı hayat! Dur dedi DUR!

Sen ne istiyorsun bilmiyorum, ne diliyorsun...Ama şu bir gerçek ki sen dilemiyorsun, ben sana sunuyorum! Uzun uzun izledim seni, farketmeni bekledim beni! Ama sen herşeyi kendi elinde sandın, ellerimde olduğunun farkına inatla varamadın!

Şimdi şımarık bir çocuk gibi kendine masallar anlatmayı bırak, ve beni sakın yabana atma!

Ben iplerini ne kadar uzun tutarsam o kadar uzağa gidebilirsin unutma, sana ne kadar pencere sunarsam o kadar çok kavuşursun aydınlığa...

Seni yanılttığım için kızıyorsun, belki de küsüyorsun bana biliyorum! Tıpkı diğer yanıltanlara küstüğün gibi...Kendini ilk kendin yanılttın unutma! Başkalarının kanatlarıyla gökyüzünde yer bulamassın kendine, kendini kandırma...Aç gözünü var farkıma! Masallar kitaplarda olur, boşuna arama hayatta!!!