iki yarım elma, karşılaşmışlar yolda...Biri yeşil biri kırmızı ama...Yeşil elma "biz senınle aynıyız." demiş kırmızıya...Kırmızı "ama nasıl olur ben kırmızıyım, sen yeşilsin,elma"...Yeşil "elmayız ama sonuçta...Biz bir bütünüz aslında." Kırmızı" tamam demiş haklısın belkide...Biz bir bütünüz seninle" Karar vermişler yolu beraber tamamlamaya, bütünler ya nasılsa...Ama yeşil elma bir kurt almış yolda aralarına, farketmemiş kırmızı, kurtu...Güvenip yeşil elmaya devam etmiş yoluna.Kurt yeşile olan sadakatinden yavaş yavaş içten içe oymuş kırmızıyı çürütmüş içini hiç farkettirmeden kırmızıya...Yolun yarısında kırmızı düşmüş kalmış yeşil elma sapasağlam ayakta, kırmızıya bakmakta...Kurtu farketmiş kırmızı...Ama ben güvenmiştim sana! Sen bir kurdu soktun aramıza, içten içe yedi beni yavaş yavaş, çürüdüm bak, sana olan güvenim felaketim oldu sonunda...Yeşil elma susmuş, ikimizde yarımdık sonunda, olmadı bütün olmayı başaramadık belkide tüm suç kurtta...Kırmızı " kurtta suç yok demiş yeşil elmaya, suç kurtun aramıza girmesine olanak sağlayanda" Yeşil elma yoluna devam etmiş,halen bütün olmak için yarımını aramakta...Kırmızıyı ise kurtun onda bıraktığı yaralar yüzünden hiç bir elma tamamlayamamakta..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder