16 Ekim 2008 Perşembe

Kör DöĞüŞü


Sırtında saplı bir bıçak sevdandan kalma...Sen dogrulmaya çalıştıkça büküyor belini acıtıyor içini.Eğiliyorsun, eğiliyorsun...
Gökyüzündeki yıldızları görmeden koca bir zaman geçiyor.Sen farketmiyorsun.Tek hissettiğin bir sızı...İki büklüm kalıyorsun hayata karşı.Ölmeye cesaretin oluyorda yaşamaya asla...Acizliğin yakıyor canını, sevdiğinden gelen daha çok...Sana bunları yaşatanı sevmiş olman daha da çok...Sonra ben yaptım bunları kendime diyorsun kimsenin suçu yok.Aslında gökyüzünü görmeden geçirdiğin zamanlarda hep kendinle hesaplaşıyorsun.Gölgenle kör dövüşlere tutuşup kendin yenip, kendin yeniliyorsun.
Yorulup bu çatışmadan, söküp hancerini sırtından dikiliyorsun hayatın karşısına.Söyleyecek tek bi sözün yok.Şimdi susma vakti.Sen kan kaybettiğini zannediyorsun, halbu ki zehrini kusuyorsun.Zaman yarana merhem olup senı tekrar yolluyor hayata. Kavgana devam et diye...En büyük düşmanın sensin bu kez UNUTMA !

Hiç yorum yok: