1 Ekim 2008 Çarşamba

AYRILIK...


Yıllar önce terkettiği gibiydi dönüşüde kadının.Ani ve hesapsızca...Ve neredeyse terkettiği günkü gibiydi duru güzelliği ve gülüşü...Ama ya adam ? Her geçen gün daha yalnızlaşmıştı ve artık kendine bile yabancıydı. İşte tam o anda bir zamanlar adına " yaşam " dediği insan geri gelmişti. Ama ona yaşamı geri getirememişti. Çünkü adam artık beklentisiz ve sahipsiz bir yaşamın kahramanıydı. Öyle ya; tüm beklentilerini ve umutlarını yüklediği adına "yaşam" dediği
kadın onu terketmişti. Oda birdaha hiç beklememeyi ve umut etmemeyi öğrenmişti. Ona göre yaşam insanlara birkez sunulur ve başka bir insana ancak birkez adanırdı.
Hiçbirşey söylemedi uzunca bir zaman adam. Sanki yaşamını yeniden seyreder gibi baktı kadına ! Önce gözlerine baktı kadının ve bir an yaşadıkları o güzel günleri gördü pırıltısında. Ama farkettiki adam, kendi gözlerinin feri çoktan sönmüştü ağlamaktan. Sonra yanaklarına baktı kadının o kadar güzel ve pürüzsüzdüki kadının yanakları sanki geçip giden yıllara hiç ama hiç aldırmamıştı. Tıpkı adamı terkederken aldırmadığı gibi... Sonra kendi yanaklarını düşündü.En son aynada kendini gördüğünde nerdeyse tanıyamayacaktı. Yorgun ve bitkindi.Tıpkı yüreği gibi...Sonra kadının gülüşüne takıldı gözleri.Halen gülebiliyordu kadın! Yaşananlara ve yaşanamayanlara inat ! Oysa adam en son ne zaman güldü onu bile hatırlamıyordu.
Adam kadının gülüşüne takıldı kaldı. Ve anladıki belkide yaşam sandığı şey ona kendince küçük ama yaşayan için büyük bir oyun oynamıştı.Uzun uzun düşündü adam.Artık kadına verebilecek hiçbirşeyi yoktu. Dahası adına "yaşam" dediği kadın sanki bir yabancı gibi geliyordu ona... Ve biraz korkuyordu.Artık kadına verebilecek ne son bir şansı vardı ne de zamanı.Öyle ya yüreği daha ne kadar taşıyacaktı bilinmez bu yaşam sancısını.Böyle son buldu adamın karmaşık düşünceleri.Suskunluk kısa bir süreliğine bozuldu.
Adam -"git." dedi "git."
Kadın sordu -"ama neden?"
Adam-"Ben sana giderken sormamıştım.Kalmanıda istememiştim, şimdi git diyorum ve sende sorma git."
Kadın döndü arkasını ve uzaklaşmaya başladı. Adam uzunca bir zaman ardından bakakaldı.Gerçi ilk kez olmamıştı bu sahne ama bu kez o kadar acımamıştı içi adamın.Adam ikinci kez uğurladı yaşamını dilinde kendince bir şarkıyla
" Ah gitmek o kadarr kolaymı sandın
Yolların bana aşktır artık...
Ayrılmak o kadar kolaymı sandın
Sensizlik bana aşktır artık."

( NOT :Belirtilen dörtlük Düş Sokağı Sakinlerinin ayrılık şarkısına aittir .)


28.01.07

2 yorum:

güLgüzeLi dedi ki...

:(:( cano süper olmuş efkarlandırdı beni yaaa

masal bitti dedi ki...

sağol canımm :)