...MEKTuP!

Şimdi sen bu mektubu aldığında, nereden çıktı şimdi bu seneler sonra diyeceksin.İçindeki anlamsız telaş gözbebeklerinde son bulacak.Anlık da olsa yüzüm gözlerinin önünde belirecek, bana duyduğun sevgi ve öfkede kalbinde...Ama biliyorum, unutmuş olmayacaksın beni, sadece alışmış olucaksın yokluğuma...Pek de aldırmayacaksın!
Ben giderken demiştin ya hani; gitme kaybolucaksın! Kayboldum baharım, hiçkimsenin hiçbirşeyi olamamak yordu beni, kayboldum...Seni haksız çıkarmaya çalışırken, haklılığın yaraladı beni...Zaman geldi aklımı kaybettim zaman geldi kalbimi...İkisini bir bedende zaptedemedim.Pişman olucaksın demiştin ya hani...Pişmanım baharım pişmanım şimdi!

Dönmeye yüzüm yok, hakkımda...Biliyorum baharım! Sen bana kapılar açtın, ama ben...O kapıların ardına duvarlar ördüm! Olmaz seninle dedim, yapamam! O kadar çok kıymetli hissettim ki kendimi senın yanında...Sonunda senı kendime layık görmedim! Beni kıymetli kılan senin bana yüklediğin anlamlarmış, bilemedim.

Şimdi cümleleri tarafından terkedilmiş bir kağıt gibiyim! Anlamsız, boş...Senden sonra anlamlarımı yitirdim!

Sen bir baharmışsın sevgili...Gülüşün ise baharımın güneşi! Bu serseri kalp zamanında bunları hiç bilmedi,bundandır ki dile getiremedi...Şimdi sanadır tüm gözyaşlarım sevgili! Yağmur olsun baharıma!Zamanın seni haklı çıkardığını, beni yanlız bıraktığını hiç unutma !