...

Aynı gökyüzünün altında usanmadan oturuyorum ! Seninle beraber çekip gittiler diye kızmıyorum yıldızlara...Senden yana çıkanlara! Sana bile kızgın değilim, gücün buna yetiyordu senınde! Herkes cesaret edemez kalıp yüzleşmeye!

Aynı gökyüzünün altında oturuyorum ben hâlâ...Olanların sorumlusunu aramıyorum, bir katili yada! Gidenin yasını tutmuyorum yada...Anlamaya çalışmıyorum, hak vermeyede...Sadece devam ediyorum kaldığım yerden hayata! Sen şimdi umursamazlığıma şaşıyordursun, anlam veremiyor, öfkemi dizginlediğimi sanıyorsundur!

Hayır sevgili...Düşüncelerin aslında kalbinin tesellisi! Ben sıramı savdım, şimdi sıra sende! Umursanmazlığı ve değersizliği hissediceksin iliklerinde...Hissettikçe değerini görmek için arayıp bulucaksın beni, bakıcaksın gözlerime; ama nafile! Hükmün yok artık, gönlümde yada gözlerimde! Aksini sildim ruhumun aynasından, şimdi içimde kör bir aydınlık,siyahımı ardımda bıraktım,seninle...Sense bundan sonra birilerini benim seni sevdiğim kadar sevmek için çabalayacaksın, umutsuzca ve şuursuzca, sevdikçe kendini akladığını sanacaksın! Daha hiç birşey bitmedi sevgili...Sen daha gölgenle dövüşüp, aksinle konuşacaksın! O bile olmayacak senden yana...Gözlerin mesela, her baktığında hatırlatacak beni sana,"Küçük bir kız kayboldu diyecek bu karanlıklarında"