KoRKMa SeVGiLi...

Hiçbir yol çıkmaz sana bilirim.Bundandır ki her yol aynı...Nereye saptığı önemli değil,nerelerden geçtiği...Biliyorum ya ben, yolların sonunda sensizliğin beklediğini!

Şimdi yeni bir sensizlik kuracağım kendime, içinde sen olmayan! Yokluğun varlığını unutturmalı bana, yaşanmaz yoksa...Kelimelerimi aldım hayatından tüm susmalarım armağan sana...Sesim yok,soluğum yok,elim kapıda...Ayak izlerimde silinir zamanla,kulaklarından sesimi illa ki alır zaman korkma!

Şimdi ben senin bana öğrettiklerini hayatla paylaşıcağım...

Korkma sevgili,dönmen dileğim değil artık.Dönme de...Varlığına gücüm yok, inancımda!Olduğun yerde kal,korkaklığınla...Bense artık hayata koşullar sunmaktan vazgeçtim, senden de...Hiçbir alışkanlığını değiştirme karşına ben çıkarım korkusuyla...Bana dair ne varsa toplayıp gidiyorum,sana dair olanları götürdüğümü sanma...Ben gittikçe sana ait olanlar dökülecek gönlümden...Ve bir sabah uyandığımda belki yastıktaki iki damla gözyaşında olucaksın belkide küllükteki bir çift izmaritte...Ama eminim sevgili ben senın korkularında olucağım...

Hiç kimsenin seni bu kadar çok sevememesinden korkacaksın, birgün senide senin beni bıraktığın gibi bırakmalarından korkacaksın, mutsuzluktan korkacaksın...Sen korkularınla yaşarken, ben bu korkuları tüketmiş olucağım...

Şimdi ben, "biz" den beni alarak yoluma devam edicem...Biliyorum ki benim canımı acıtan "biz"di...Korkma sevgili, sen de birgün korkularını tüketiceksin!