25 Nisan 2009 Cumartesi

!!!ŞİZOFREN!!!


Sonunda hastalıklı bir sevgi büyüttüm içimde sana karşı...Bırak senın kabullenmeni, ben bile kabullenemedimki bu sevgiyi! Anlık bir duyguya, bir ömrü esir etmek hangi akla, hangi vicdana sığar? Bunları bana sorma sevgili...

Köklerini söküp atmalıyım belkide topraklarımdan, sana dair ne varsa yakmalıyım! Kimbilir belkide gönlümü nadas'a bırakmalıyım! Seni bir rüya, kendimi de bir uykusuz saymalıyım, Başımı yastığa koyduğumda senınle karşılaşmaktan değil, uyandığımda rüya 'yı gerçek, gerçeği kabus sanmaktan korkmalıyım!

Belki de kendimi sen sanmaktan, senı kendim sanmaktan kurtulmalıyım! Aynada senı görmekten vazgeçer belki aklım, gönlüm de ikna olur belki zamanla...Kimbilir sen tomurcuklarıma düşen bir kırağısın belkide, evet canımı acıtıyorsun, beni yavaş yavaş öldürüyorsun! Ama halen umutluyum, belki senden sonra daha güçlü dallar yetişicek gövdemde, her güneşe aldanıp ziyan etmicek tomurcuklarımı! Kimbilir belkide sen yoksun, Ben var sanmışım!

2 yorum:

insan ve diğerleri dedi ki...

sen bana sen dediğinde aslında ben sana sen diyorumdur diyor ..

özetle; senin bana sen demen benim sana sen dememden ileri geliyor ..

masal bitti dedi ki...

Sen yada ben ne farkederki...İkiside tekil değilmi! Aşk'a karşı "biz" olamamışlar sonuçta...