Ayrılık bir yabancının gözlerinden yerleşmişti gözlerine.Gözlerin bu kez uçsuz bucaksız maviler değilde; karanlık, dar sokaklar sunuyordu önüme.Gözlerin ne kadar benimdi oysa,şimdi hiç değmemiş gibi ruhuma...Sonra sözlerine yerleşti ayrılık, ilk bana ait kelimelerini eksiltti dudaklarından, sonrası daha fena...Dudaklarının bıraktığı alevler yok artık, yerinde buz kırağı ...Ruhunu,bedenini, bana ait, benim sandığım ne varsa ele geçiriyordu ayrılık!En kötüsü ise kurulmuştu kalbine, hemde bana ait baş köşeye...Artık kalbinde bir yerim yok,ömründe,geleceğinde....Bize dair geçmiş zaman cümleleri kuruluyor şimdi.Ve zaman kavramı şimdilik yalnızca benim ruhumu altüst ediyor sevgili.Sen "Doğru bir karar verdin!" Öyle değilmi...Ben ansızın kapı önüne konmuş bir kiracı çaresizliğinde belki, yada yuvadan erken düşmüş yavru kuş, ama geçicek...Zaman, bana şimdiki zamanda gösterdiklerini sana gelecek zamanda göstericek sevgili...İnanıyorum, birgün senınde beni özleyeceğine inandıkça,özlenmek için gitmek gerek diyorum, ve yola devam ediyorum.Kendimce yolu çekilir kılıyorum kimbilir. Seni şimdi bitmek bilmeyen bir hesaplaşma bekliyor sevgili...Ayrılık, beni yendi.En sağlam sığınağımdan etti beni.Şimdi gözlerinden sızdığı bedenini talan edicek...Bir sabah uyanıcaksın mesela, herşey çok yolunda, Sen yine uyku mahmuru,yataktan kalkmak istemez gibi ama mecburiyetlerinin farkında...Bir duş alayım diye girdiğin banyo da ayna beni sorucak sevgili.Gözlerinin içine baka baka...İlk gözlerinden sızmıştı ayrılık unutma...Sonra, öptüğünde bir kadını dudakların buz kırağı,kalbin inleticek ruhunu" Bu o değil, bu o değil unutma"...Başka bir ten'de benim kokumu duyduğunda mesela, burnunun direkleri sızlayacak sevgili,canın yanıcak,geçmiş zamanda canım yandığı gibi...Bitmedi sevgili, bir sinema salonunun girişinde usulca kavradığın el,elini yakıcak,ateş avuçlarında,aklında bir isyan bandosu " bu o değil,bu o değil"...Ayrılık senın aklından sızdı aslında aramıza, sen kuş olmaktan istedin sevgili, bense senın hayatında köklü bir ağaç...İkimizde istediğimiz gibi olabildik aslında...Ben kök saldım hayatına ve gitmek can yaktı,yeni bir toprak bana yeni bir hayat sunamazdı.Sen bir solukluk kondun belki dallarıma,öyle ya gökyüzü bekliyordu seni, bak uçmak nasılda yordu seni, şimdi boşuna bakma başka bir ağaç yok senın hayatında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder