Ruhumla konuştum; " O, başka bir ruh bulmuş kendine,yakında bende dönerim dedi evime..." Telaşla toparladım evi, sildim ondan kalan izleri.Döndüğünde yakmasın canını,gidenin geride bıraktıkları ,izleri.
O gecenin sabahında,umutla açtım perdeleri...Hep yüksek sesle söyledim bildiğim bütün tesellileri.Aynaya baktım mesela.Kendime güldüm uzunca bir sürenin sonunda!Korktum, evet korktum aslında.Akrebin yelkovana saplandığı bu zamanda koca bir ömrü yalnız Kendimle geçirmekten korktum aslında.Sen, hiç tanımadın beni değilmi sevgili. Kendimle kalmak nasıl korkutuyor beni halbuki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder