19 Temmuz 2010 Pazartesi

Uyandımmm sonsuzluk bitti, şimdi onsuzluk vakti...
Bir yol çıksa bana alsam küçük omuzlarımı koyulsam yola...Kimse olmasa, sol omzumdaki melek artık bana günah yazmasa, çıkarken masalımdan ne bir ayakkabı nede zihinlerde bana dair bi silüet kalsa,sonsuzluk olsa mesela önümde onsuzluk olmasa...Bir yol çıksa bana ne tren ne araba ne vapur ne uçak, yalnız ruhla varılsa, bir yol çıksa bana mesela, tanıdık tanımadık kimse olmasa,Bir yol çıksa bana mesela bedene hapsolmuş ruh özgür kalsa, kuş olsam uçsamm sonra ardım toz bulutu, bir yol çıksa bana çıksada yola koyulsam,yaz olsa mesela aylardan temmuz eş dost kimseyi aramam haberleride olmasa,çekilsem bu yarıştan bana göre değil desem beni ardında bırakanların ardlarına bakmak hiç akıllarına uğramasa mesela...Bir yol çıksa bana...Karanlıklarım ışıkla son bulsa...